- ορθογραφία
- Η σύμφωνα με τους κανόνες της γραμματικής, γραφή των λέξεων. Διακρίνεται σε φωνητική και ιστορική ο. Η πρώτη έχει σχέση με την όσο το δυνατό ακριβέστερη απόδοση της σημερινής προφοράς των λέξεων και των τύπων κάποιας γλώσσας ή της προφοράς της σύγχρονης προς ορισμένα γραπτά μνημεία της και η δεύτερη ενδιαφέρεται για τη γραφή των λέξεων όχι σύμφωνα με τη σύγχρονη προφορά τους αλλά όπως αυτές γράφονταν σε κάποια παλαιότερη περίοδο της ιστορίας τους. Η ιστορική o., η οποία απαντά στον ένα ή στον άλλο βαθμό σε όλους σχεδόν τους λαούς που έχουν μακρά γραπτή παράδοση, προέρχονται από το γεγονός ότι όταν εισαχθεί σε κάποιο λαό η γραφή και οι λέξεις της γλώσσας του αποκτήσουν έτσι ορισμένη γραπτή μορφή και συγκεκριμένο οπτικό τύπο, η μεν προσφορά τους εξελίσσεται και μεταβάλλεται αλλά η γραφή τους, που αποκρυσταλλώθηκε κατά κάποιο τρόπο, μένει σταθερή και αμετάβλητη. Έτσι μεταξύ γραφής και προφοράς δημιουργείται σταδιακά κάποια διαφορά, που από γλώσσα σε γλώσσα είναι διαφορετική. Σαν αποτέλεσμα της διαφοράς αυτής είναι δυνατό δύο ή και περισσότεροι φθόγγοι να αποδίδονται με ένα και το ίδιο γράμμα ή και αντίστροφα ένας και ο ίδιος φθόγγος με περισσότερα από ένα γράμματα. Έτσι για παράδειγμα, το νεοελληνικό ι αποδίδεται με το ι, η, υ, a, οι κλπ. Οι δυσκολίες αυτές της ιστορικής ο. καθιστούν επιτακτική την ανάγκη της απλοποίησης και της τροποποίησης της. Διάφορα συστήματα που προτάθηκαν κατά καιρούς στην Ελλάδα, προς την κατεύθυνση αυτή, δεν είχαν σοβαρά αποτελέσματα.
* * *η (Α ὀρθογραφία) [ορθογραφώ]η ορθή γραφή τών λέξεων σύμφωνα με τους γραμματικούς και τους φθογγολογικούς κανόνεςαρχ.1. σχέδιο οικοδομής καθ' ύψος, σε αντιδιαστολή προς το σχέδιο τού επιπέδου, δηλ. τής κάτοψης2. ως κύριο όν. Ορθογραφίατίτλος συγγραμμάτων τού Ηρωδιανού, τού Ώρου και άλλων γραμματικών.
Dictionary of Greek. 2013.